Na początku roku informowałem na blogu o wyroku KIO 3482/21 dotyczącym treści gwarancji wadialnej. KIO zanegowała w nim możliwość żądania przez Zamawiającego gwarancji, która przewiduje prawo złożenia wniosku o wypłatę po terminie związania ofertą (wskutek zdarzeń mających miejsce jeszcze przed upływem TZO). Szczegóły znajdziesz tutaj: „Wadium w formie gwarancji – kontrowersje”
Wyrok ten został jednak zaskarżony przez Zamawiającego.
Dnia 22 kwietnia Sąd Zamówień Publicznych ostatecznie rozstrzygnął spór oddalając w całości skargę zamawiającego (XXIII Zs 13/22) . Wierzę, że to koniec niemałych kontrowersji w tym ważnym temacie.
Jako pełnomocnik wykonawcy w obu instancjach ww. sprawy mam dużą satysfakcję z uzyskanego rezultatu.
Gorąco polecam lekturę całego uzasadnienia do wyroku KIO, w pełni zaaprobowanego przez sąd. Pojawiają się tam niezwykle ciekawe wątki dotyczące nie tylko wadium. Poniżej niektóre z ciekawych fragmentów:
Obejście prawa i nieważność zapisów SWZ:
„(…) Dokumentacja postępowania de facto wymuszała złożenie gwarancji wadialnej z dłuższym terminem niż termin związania ofertą o dwa lub siedem dni roboczych (jak zrobił przystępujący i zalecał w SWZ zamawiający), co stanowi czynność prawną mającą na celu obejście ustawy (in fraudem legis), zawierającą pozór zgodności z ustawą. Treść SWZ nie zawiera elementów wprost sprzecznych z ustawą, ale skutek, który wywołuje narusza nakaz utrzymania wadium wyłącznie do dnia upływu terminu związania ofertą. (…) Zatem konsekwencje prawne wynikające z omawianej treści SWZ powodują, że została ona uznana przez Izbę za wypełniającą hipotezę art. 58 k.c., ponieważ wywołuje skutek sprzeczny z art. 97 ust. 5 p.z.p. (wymusza zabezpieczenia wadium ponad termin związania ofertą) i takiemu zachowaniu nie można udzielić ochrony prawnej”.
Zasada proporcjonalności w postępowaniu:
„Izba zauważa, że dwa dni robocze na złożenie żądania zapłaty w formie elektronicznej i siedem dni roboczych na złożenia żądania zapłaty w formie pisemnej po upływie terminu związania ofertą jest nieproporcjonalne do zapewnienia sobie przez zamawiającego możliwości realnego zaspokojenia się z gwarancji lub poręczenia, czyli wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia przez zamawiającego jego celu. Wystarczające byłoby właściwe uregulowanie sposobu dostarczenia żądania zapłaty gwarantowi lub poręczycielowi, czyli narzucenie w SWZ takiego sposobu, by istniała rzeczywista możliwość wniesienia skutecznego żądania zapłaty w terminie związania ofertą (w szczególności w ostatnim jego dniu) – przykładowo wprowadzając obowiązek przyjęcia żądania zapłaty nadanego pocztą lub wprowadzonego do systemu teleinformatycznego w terminie związania ofertą”.
Cele wadium:
„Gwarancja bankowa powinna zapewniać zbliżony stopień ochrony jak pieniądze dostępne na rachunku bankowym zamawiającego, a nie powodować dłuższą możliwość złożenia żądania zapłaty niż wadium wniesione w pieniądzu. (…)
Nie można też pominąć, że to jednak zamawiający kieruje przebiegiem postępowania i powinien mieć na uwadze konieczność dokonania wszystkich niezbędnych czynności w terminie związania ofertą, a nie przerzucać na wykonawcę ryzyko utrudnionego złożenia żądania zapłaty, w przypadku zajścia okoliczności uzasadniających zatrzymanie wadium w ostatnich dniach terminu związania ofertą”.
Wkrótce podzielę się na blogu także ciekawymi fragmentami uzasadnienia samego wyroku Sądu Zamówień Publicznych, który w pełni podzielił rozważania Izby.
Dobrego dnia!
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }